Manifestacja ZNP 18 kwietnia 2015 r. w Warszawie
23 marca 2015
,,Ratujmy szkołę z gromkim krzykiem, przed dziennikarzem – politykiem! „
Żądamy:
– Zwiększenia nakładów na edukację.
Od kilku tat nakłady na edukację maleją! Mamy do czynienia z utrzymaniem wieloletniego spadku udziału wydatków na oświatę w relacji do PKB: w roku 2015 udział ten wynosi tylko 2,52 %. To kolejny rok spadku. Nakłady na oświatę nie odzwierciedlają rzeczywistych, niezbędnych potrzeb w zakresie edukacji i wychowania!
Domagamy się finansowania wszystkich zadań edukacyjnych! Edukacja powinna być priorytetem państwa!
– Poszanowania zawodu nauczyciela. Minister edukacji z premedytacją dyskredytuje pracę nauczycieli. Przedstawi nieprawdziwe informacje o prawach określonych w Karcie Nauczyciela, przeciwstawia nauczycieli opinii publicznej, konfrontuje pedagogów z rodzicami. Twierdzi, że pragmatyka nauczycielska jest jak ,,grzyb na ścianie,”. Domagamy się poszanowania naszych praw i naszego dorobku zawodowego!
– Podwyżek płac.
Nauczyciele zarabiają za mało: stale rośnie różnica pomiędzy średnią płacą pedagoga (3 600 zł) a średnią krajową( 4379 zł). Wzrost wynagrodzeń nauczycieli jest zamrożony od trzech lat! Zwiększenie subwencji oświatowej (o 15 mld zł od 2004 r.) nie sprawiło, że nauczyciele mają więcej pieniędzy w portfelach, jak twierdzi minister edukacji. Sumarycznie wartość pieniądza od 2004 r. spadła o około jedną trzecią. Wzrost subwencji jedynie zasypywał dziurę, która powstała w wyniku spadku siły nabywczej pieniądza. Domagamy się finansowego uznania dla pracy nauczycieli i 10-procentowych
podwyżek od stycznia 20l6 roku!
– Zahamowania likwidacji szkół i przedszkoli.
Od 2007 r. zamknięto ponad dwa tysiące szkół, najczęściej ze względów oszczędnościowych. odbywa się to przy biernej postawie resortu edukacji, a nawet przy wsparciu szefowej MEN. Część samorządów wszystkie prowadzone przez
siebie placówki oświatowe przekazało do prowadzenia fundacjom, stowarzyszeniom lub spółkom. Od kilku lat mamy do czynienia z ograniczaniem sieci publicznych placówek na rzecz podmiotów prywatnych tj. stowarzyszeń, fundacji i związków wyznaniowych. Domagamy się takich mechanizmów prawnych, które uniemożliwią demontaż publicznej oświaty i powstrzymają zatrudnianie pracowników oświaty na gorszych warunkach!
– Zaprzestania łamania prawa przez samorządy.
Lista gmin, które likwidują i przekazują szkoły i przedszkola niezgodnie z prawem ciągle się wydłuża. Brak zdecydowanych działań ze strony ministerstwa edukacji zachęca kolejne gminy do wyzbywania się publicznych placówek. Oczekujemy zmian nie tylko w prawie oświatowym, aIe także w ustawach samorządowych, które zablokują możliwość przekazania placówki
„samemu sobie”, czyli sytuacji, gdy szkoła samorządowa jest przekazywana stowarzyszeniu, którym kieruje wójt, radny czy pracownik samorządu. Domagamy się wzmocnięnia roli nadzoru pedagogicznego i stworzenia skutecznych instrumentów prawnych które powstrzymają bezprawie!
– Rzeczywistego dialogu!
Minister edukacji lekceważy środowisko oświatowe. Pozoruje dialog i uzależnia jego prowadzenie od likwidacji Karty Nauczyciela. Chce, byśmy sami, we własnych kieszeniach, szukali pieniędzy na podwyżki. Nie akceptujemy sytuacji, w której
blokuje się prowadzenie dialogu i szantażuje się nas Kartą! Od stycznia domagamy się rozmów na temat wzrostu wynagrodzeń i prywatyzacji edukacji! Minister edukacji jednostronnie zerwała te rozmowy 9 marca.